اجرای طرح منتورینگ دستیاران و برگزاری آزمون صلاحیت بالینی دستیاران سال آخر

به گزارش روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی تهران بیمارستان کودکان بهرامی، روز شنبه 23 بهمن 1400 به مناسبت میلاد حضرت علی (ع) و روز پدر، ساختمان شماره 3 بیمارستان بهرامی و مرکز مهارت های بالینی با حضور دکتر حسین قناعتی رئیس دانشگاه، دکتر سید فرشاد علامه معاون آموزشی دانشگاه، سید رضا رئیس کرمی مدیر گروه بیماری های کودکان، دکتر سید یوسف مجتهدی رئیس بیمارستان، دکتر اکبر احمدی مدیر بیمارستان، محسن نیک طره نماینده واقف بیمارستان، مریم ملایجردی مدیر پرستاری و سایر اساتید و کارکنان افتتاح شد. در حاشیه این افتتاحیه با دکتر کرمی مصاحبه ای به این شرح انجام شد:

ایجاد مرکز مهارتهای بالینی چه تأثیری در آموزش دانشجویان دارد؟

مرکز مهارت های بالنی به عنوان پیش درآمد آموزش بالینی دانشجویان و دستیاران است. دانشجو و دستیار قبل از اینکه بخواهد مهارت هایی را روی خود کودک یاد بگیرد، آن ها را روی مولاژ تمرین می کند. وقتی وارد عرصه بالینی و عمل می شود، دیگر تسلط کافی دارد. یکی از اصول اخلاقی و تعهد حرفه ای این است که آموزش را به جای اینکه روی فرد بیمار انجام دهیم، روی مولاژ انجام دهیم. این مسأله قطعا به مهارت بچه ها کمک زیادی می کند و باعث می شود آموزش بر بالین، خیلی ساده تر و راحت تر صورت بگیرد.

آیا سیاست شما تقویت مرکز مهارت های بالینی است؟

بله در گروه کودکان مسئولیت تهیه تجهیزات بیشتر به عهده معاون آموزشی دانشگاه و دانشکده است. اما درگروه برنامه های آموزشی مبتنی بر کارگاه برنامه ریزی می شود. به همین دلیل از طریق دانشگاه پیگیر هستیم که در همه بیمارستان های دانشگاه، این مرکز را به صورت مجهز داشته باشیم که کار آموزشی ما هم تسهیل شود.

چه سیاست آموزشی مد نظرتان است که در بیمارستان ما هم مد نظر قرار بگیرد؟

مهم ترین برنامه ای که ما الان در گروه داریم و در بیمارستان شما هم شروع شده، طرح منتورینگ دستیاران با کمک اساتید است. یعنی که هر یک یا دو نفر دستیار با یکی از اساتید مرتبط می شوند و تمام برنامه های آموزشی و فعالیت های مختلف آنها زیر نظر آن استاد قرار می گیردو این اساتید نظارت دقیق هم بر موارد آموزشی آنها دارند.

کار دیگر این است که دستیاران سال آخر غیر از امتحانات روتین و جاری، امتحان صلاحیت بالینی خواهند داشت که موارد شایع و مهم و اورژانس مرتبط با کودکان و نوزادان مانند احیای نوزاد، در بررسی صلاحیت بالینی مد نظر قرار می گیرد. اگر احیانا دستیاری امکان گذراندن این دوره صلاحیت بالینی و آزمونش را نداشته باشد، تحت آموزش فشرده تر قرار می گیرد که قبل از فارغ التحصیلی بتواند این آموزش ها را ببیند. اگر احیانا باز هم دستیاری در این قضیه موفق نباشد، مجبور هستیم دوره آموزشیشان را یک مقدار طولانی کنیم که بتواند اصول اولیه ای که بیرون با مردم سر وکار دارد، بیشتر آموزش ببیند و یاد بگیرد.