هیپوگلیسمی

هایپوگلیسمی به  مقادیر پایین قند خون گفته می‌شود .

شایعترین زمان بروز هایپوگلیسمی ،در اوایل دوران نوزادی است که معمولا ناشی از عدم کفایت ذخایر انرژی برای تامین نیازهای متابولیکی نسبتا بالا در نوزادان نارس است. تشخیص هایپوگلیسمی بر اساس پایین بودن غلظت گلوکز سرم ، بروزعلائم هایپوگلیسمی و رفع آنها پس از تجویز گلوکز مطرح می شود .

در نوزادان مادران دیابتی، اختلال قند خون بروز می کند که معمولا گذرا بوده و چند ساعت تا چند روز طول می کشد و طولانی تر شدن آن ناشی از اختلالات ژنتیکی می باشد .

اختلال ترشح هورمون هیپوفیز ،هورمون رشد ،گلوکاگون و اپی نفرین نیز از دیگر عوامل بروز هایپوگلیسمی است .

 مدت و شدت هایپوگلیسمی توسط عوامل مختلفی تحت تاثیرقرارمیگیرد :

• سن بعد از تولد
• وضعیت کلی سلامت
• وجود یا فقدان علایم

نوزادان در معرض هیپوگلیسمی ، دو دسته هستند : نوزادان با کاهش ذخیره گلوکز و نوزادان با افزایش مصرف گلوکز

 علائم شایع:

لرزش ، بیحالی و بیقراری ، اختلال هوشیاری و بی تفاوتی ، تحریک پذیری ، گریه غیرطبیعی ، اختلال  تنفسی ،   تندی تنفس و ناله ،  تندی نبض و تعریق ،  رنگ پریدگی و مشبک بنظر رسیدن پوست ،  گریه ضعیف یا بلند ، امتناع از تغذیه  و ناپایداری درجه حرارت ( سردی پوست ) و تشنج می باشد

درمان

نوزادان ترم در معرض خطر و بدون علامت :

• تغذیه مکرر با شیرمادر
• کنترل قند خون 2 ساعت بعد
• درصورت تداوم هیپوگلیسمی، شروع سرم قندی وریدی همراه با تغذیه دهانی

 

      سایر موارد ( نوزادان با علامت ) :

• اندازه گیری قند خون
• تزریق سرم قندی
• کنترل قند خون هر 4-2 ساعت

    در صورت طبیعی شدن قند خون ، کنترل مجدد هر 6-4 ساعت، بعداز دو نوبت

• مشاوره غدد – جراحی اطفال

پیشگیری

• تامین درجه حرارت مناسب و پیشگیری از استرس سرما (هیپوترمی )
• شروع زودهنگام تغذیه ( نیم ساعت اول تولد) با شیرمادر
• تجویز سرم قندی وریدی مداوم در صورت عدم امکان تغذیه دهانی نوزاد
• کنترل قند خون در نوزادان پرخطر بین ساعت 3-1بعد از تولد، اولین نمونه میتواند با نوار  گلوکومتر باشد، چنانچه کمتر از 45 میلی گرم درصد بود،‌ نمونه وریدی سریعاً  ارسال شود.

نکته : پیگیری نوزادان که دچار بالا بودن انسولین خون هستند نشان میدهد که دلیل عقب ماندگی ذهنی آنها در  آینده همان رویدادهای ابتدای زندگی آنها بوده است.