بیمارستان کودکان بهرامی

منو نوکلئوز عفونی:

منو نوکلئوز عفونی یک بیماری عفونی ویروسی است که دستگاه تنفس، کبد و دستگاه لنفاوی را درگیر می‌سازد. علت بیماری یک ویروس بنام ویروس اپشتین‌بار است که در اثر تماس نزدیک مثل بوسیدن، غذای مشترک با فرد مبتلا یا سرفه کردن از فردی به فرد دیگر منتقل می‌شود.

عفونت اغلب در افراد جوان بویژه نوجوان بروز می‌کند.

این عفونت با تب، گلو درد، خستگی و ضعف، بی‌اشتهائی، تورم غدد لنفاوی و اغلب سفتی عضلات مشخص می شود. پزشکان معتقد هستند این بیماری از طریق بزاق عفونی انتشار می‌یابد و دوره نهفته آن14-7 روز است.

معمولا بیماری وخیمی نیست، با این حال در موارد شدید التهاب کبدی و زردی می‌تواند بروز کند. طحال ممکن است به قدری بزرگ شود که باعث درد و پری شکم می‌شود. این بیماری معمولاً جدی نیست اما ویروس برای تمام عمر در بدن باقی می‌ماند و بیشتر مردم در برابر آن ایمن می‌شوند.

ویروس این بیماری بیشتر از طریق بزاق انتقال داده می‌شود و از آنجا که این بیماری از راه بوسیدن گسترده می‌شود به بیماری بوسه ملقب شده است.

علائم اصلی بیماری ظرف 1-14 روز بهبود می‌یابد.

در درمان استراحت بیش از معمول و رژیم غذائی سالم از اهمیت بسیاری برخوردار است.

این عفونت در هر سنی ظاهر می شود اما بیشتر اوقات جوانان را بین سنهای 15-25  آلوده می‌کند.

علائم:

ü تب

ü گلودرد (که گاهی شدید است )

ü خستگی

ü تورم غدد لنفاوی ، معمولاً در ناحیه گردن ، زیر بغل یا کشاله ران

ü بزرگی طحال

ü بزرگی کبد

ü یرقان با زردی پوست و چشم ها (گاهی )

ü سردرد

ü درد عمومی بدن

علائم با شیوع کمتر:

مشکل نفس کشیدن، تهوع و استفراغ، زرد شدن پوست و زردی قسمت سفید چشم، بی نظمی ضربان قلب و حساسیت به نور.

در طی 10 روز از شدت بیشتر علائم کاسته می‌شود ولی ممکن است تا 4 هفته دوام داشته باشد.

خستگی ممکن است طولانی شود و 2-3 هفته وقت لازم است تا بیمار  به زندگی منظم برگردد و تا 3 ماه طول می‌کشد تا بیمار انرژی لازم و نرمال خود را دوباره پیدا کند.

درمان:

برای تشخیص قطعی آزمایش خون برای پیدا کردن گلبول سفید غیر طبیعی و اندازه گیری میزان گلبول سفید و پلاکت و . . . انجام می‌شود.

در این بیماری مانند اکثر بیماریهای عفونی ویروسی درمان اختصاصی ندارد و درمان فقط جنبه حمایتی دارد و شامل استراحت در بستر، خوردن مایعات فراوان، غذای مقوی، قرقره کردن آب نمک گرم ممکن است گلو درد را تسکین دهد و در صورت لزوم از استامینوفن استفاده شود.

مصرف آنتی بیوتیک توصیه نمی شود مگر یک عفونت باکتریایی باشد.

اگر لوزه ها شدیدا متورم باشد درمان با پردنیزلون توصیه می‌شودو اگر همراه با گلو درد عفونی استرپتوکوکی باشد آنتی‌بیوتیک توصیه می‌شود.

توصیه میشود بیمار از مایعات به مقدار زیاد استفاده کند (جهت جلوگیری از کم آبی)

در صورت درد زیاد استفاده از استامینوفن مناسب است. (در افراد زیر 18 سال از آسپیرین استفاده نشود)

توصیه های لازم جهت کاهش گلو درد خفیف:

- غرغره با آب نمک

- نوشیدن مایعات سرد

- خوردن دسرهای یخ زده

توجه: در صورتی که بیمار به طور ناگهانی دچار درد در قسمت فوقانی و چپ شکم شود حتما فوراً به پزشک مراجعه کند.

عوارض:

- معمولاً بهبودی کامل طی 3 هفته رخ می دهد اما ممکن است مشکلاتی چون هپاتیت رخ می‌دهد.

- طحال ممکن است نرم و بزرگ شده و ندرتاً پاره شود.

- ممکن است تنفس مشکل و صدادار شود که در این صورت بیمار حتماً باید در بیمارستان بستری شود.

- مشکلات عصبی و اختلال حواس

- مشکلات خونی به صورت خونریزی و کم‌خونی

پیشگیری و درمان:

ویروس ایجاد کننده این بیماری ممکن است حدود دو الی شش هفته در حالت خاموشی باقی بماند. اما پس از آن با بروز علائم در فرد نمود پیدا می‌کند.

هر گونه عطسه، سرفه، انتقال خون، پیوند اعضا، استفاده از لیوان یا ظرف غذای مشترک و به عبارت دیگر هر گونه ارتباط نزدیک با فرد آلوده ممکن است باعث انتقال این بیماری شود. اما در حالت کلی رفت و آمد معمولی با افراد بیمار با رعایت فاصله معمول نمی‌تواند منجر به انتقال آن شود.

معمولا افرادی که در محل‌های پر رفت ‌و آمد و یا مراکز درمانی حضور دارند، و یا افرادی که به دلایل مختلفی سیستم ایمنی ضعیفی دارند، بیش‌تر در معرض ابتلا به این بیماری قرار دارند.

هر فرد معمولا تنها یک بار به این ویروس مبتلا می‌شود. بنابراین آنتی‌بادی‌های تولید شده در بدن فرد می‌توانند تا پایان عمر از او محافظت کنند.

از تماس با فرد مبتلا به بیماری خودداری نمایید.

اجتناب بیمار مبتلا به مونونوکلئوز از تماس با افراد دچار ضعف ایمنی به منظور پیشگیری از ابتلای آنها

بهترین راه درمان سریع ebv استراحت و نوشیدن مایعات زیاد است، به خصوص در اوایل بیماری که علائم شدیدتر است. داروی خاصی برای مونو وجود ندارد، اما استامینوفن یا ایبوپروفن می‌تواند به تسکین تب و درد عضلات کمک کند.

آنتی بیوتیک ها کمکی به رفع این بیماری نمی‌کنند، زیرا فقط در برابر باکتری ها موثر هستند.

هرگز به کودکی که دارای بیماری ویروسی است آسپرین ندهید زیرا ممکن است باعث نارسایی کبد گردد و یا حتی کشنده باشد.

بالا بردن سطح ایمنی بدن با استراحت و تغذیه مناسب و استفاده از مایعات بیشتر کمک زیادی به بهبودی بیمار می‌کند.

 

عواقب مورد انتظار

بهبود خودبه‌خود بیماری در طی ده روز تا شش ماه رخ می‌دهد. خستگی اغلب تا ۶-۳ هفته پس از برطرف شدن همه علایم دیگر ادامه می‌یابد. تعداد اندکی از بیماران دچار نوع مزمن بیماری می‌گردند که در آن علایم بیماری ماه ها یا سال‌ها تداوم می‌یابد.